Visoot Chareonporn Artist
āļี่āļืāļāļĄิāļāļĢāļ āļēāļāļĢāļ°āļŦāļ§่āļēāļāļัāļāđāļีāļĒāļāđāļĨāļ°āļĻิāļĨāļิāļāļุāļāļāļēāļĢāļี āđāļāļĢิāļāļāļĢ āļี่āļิāļัāļāđāļ้
āļูāļāļุāļĒāļีāļāļŦāļĨāļēāļĒāļāļĢั้āļāļั้āļāđāļ่āļีāļี่āļ่āļēāļāļĄāļē āļāļģāđāļŦ้āļิāļัāļāļāļĒāļēāļāļāļ°āļāļĨ่āļēāļ§āļีāļāļāļĢั้āļāļึāļ
āļāļ§āļēāļĄāđāļāļēāđāļāđāļŠ่āđāļĨāļ°āļāļ§āļēāļĄāļāļĒāļēāļĒāļēāļĄāļัāļāļ āļēāļāđāļีāļĒāļāļŠีāļ้āļģāļĄัāļāļāļāļ้āļēāđāļ āļี่āđāļ็āļ
āļāļĢāļŠāļ§āļĢāļĢāļ์āļŠ่āļ§āļāļุāļāļāļĨāļāļēāļāļิāļāļ§ิāļāļāļēāļāļี่āļี āļāļēāļĢāļึāļāļāļāļāļĒ่āļēāļāđāļ็āļĄāļี่āđāļĨāļ°āļāļ§āļēāļĄāļิāļ
āđāļāļāļēāļ°āļุāļāļāļĨ
āđāļ็āļāļ่āļ§āļāđāļ§āļĨāļēāļี่āđāļŦāļĄāļēāļ°āļŠāļĄāļี่āļāļ°āļŠัāļĄāļ āļēāļĐāļ์āļุāļāļāļēāļĢāļีāđāļี่āļĒāļ§āļัāļāļีāļ§ิāļāļāļāļāđāļāļāļี่
āđāļŦāļĨāļĄāļŠิāļāļŦ์ āđāļāļŦ้āļāļāđāļŠāļāļāļ āļēāļāļĄีāļ āļēāļāđāļีāļĒāļāđāļĢืāļāļāļĢāļ°āļĄāļ 10 āļ āļēāļāļี่āļ่āļēāļāļāļāđāļĢืāļ
āđāļĨāļ°āļāļāļāļ°āđāļĨ āļĢูāļāļ āļēāļāļĄีāļāļāļēāļāđāļĨ็āļāđāļĨāļ°āļĢāļēāļāļēāđāļĄ่āđāļāļ
āđāļŦāļĨāļĄāļŠิāļāļŦ์āđāļ็āļāļŦāļĄู่āļ้āļēāļāđāļāļĨ้āļัāļāļāļēāļĒāļั่āļāļāļ°āļ§ัāļāļāļāļāļāļāļāļāļĢāļ°āđāļāļĻāđāļāļĒāđāļāļัāļāļŦāļ§ัāļ
āļัāļāļāļุāļĢี āļุāļāļāļēāļĢāļีāđāļิāļāđāļāļึ้āļāļĄāļēāđāļĨāļ°āđāļ้āļĢัāļāļāļēāļĢāļĻึāļāļĐāļēāđāļāļāļĢุāļāđāļāļ āđāļāļāđāļ็āļ
āļŦāļĨāļēāļāļŠāļēāļ§āļāļāļāļุāļāļ§ิāļŠูāļāļĢ āđāļāļĢิāļāļāļĢ āļāļēāļĢāļัāļāļāļēāļĻัāļĒāļāļĒู่āļัāļāļĻิāļĨāļิāļāļี่āļĒāļāļāđāļĒี่āļĒāļĄ
āļāļēāļāļāļ°āđāļ็āļāđāļŦāļุāļāļĨāļŦāļึ่āļāļ§่āļēāļāļģāđāļĄāđāļāļāļึāļāļĢัāļāļāļēāļāļĻิāļĨāļāļ° āļุāļāļāļēāļĢāļีāđāļ็āļāļู้
āļัāļāđāļāļĢีāļĒāļĄāļุāļāļāļĢāļ์āļāļēāļāļĻิāļĨāļāļ°āđāļŦ้āļัāļāļุāļāļ§ิāļŠูāļāļĢ āđāļāļĢิāļāļāļĢ āđāļĨāļ°āļุāļāđāļ็āļāļัāļāļāļĢ์
āđāļāļĢāļĄāļ§ุāļิ
āļุāļāļ§ิāļŠูāļāļĢ āļāļĨ่āļēāļ§āļ§่āļēāļุāļāļāļēāļĢāļีāļāļāļāļี่āļāļ°āđāļีāļĒāļāļ āļēāļāđāļĢืāļāļŦāļēāļāļĨāļēāđāļāļāļĢāļāļāđāļĨ็āļāđ
āđāļāļēāļĒัāļāļāļāļāļ§่āļēāļĢูāļāđāļŦāļĨ่āļēāļี้āļŠāļ§āļĒāļāļēāļĄāļĄāļēāļ āļิāļัāļāđāļ้āļāļĄāļ āļēāļāđāļĨ้āļ§āļ็āđāļŦ็āļāļ้āļ§āļĒāļัāļ
āļāļ§āļēāļĄāđāļŦ็āļāļāļāļāļุāļāļ§ิāļŠูāļāļĢ
āļāļĢั้āļāļ่āļāđāļāļี่āļิāļัāļāđāļāđāļĒี่āļĒāļĄāļุāļāđāļ็āļāļัāļāļāļĢ์ āđāļāļĢāļĄāļ§ุāļิāđāļื่āļāđāļāļ่āļēāļĒāļ āļēāļāđāļีāļĒāļāđāļĨ้āļ§
āļ็āļāļēāļĄāļึāļāļŠุāļāļ āļēāļāļāļāļāļุāļāđāļ็āļāļัāļāļāļĢ์āļีāļāļ้āļ§āļĒ āļิāļัāļāļāļāļ§่āļēāļุāļāđāļ็āļāļัāļāļāļĢ์āļĄี
āļŠุāļāļ āļēāļāļีāļāļ§่āļēāļāļāļāļี่āđāļāļāļัāļāļāļĢั้āļāļี่āļ่āļēāļāļĄāļē āļุāļāđāļ็āļāļัāļāļāļĢ์āđāļิāļāđāļ้āļēāļĄāļēāļŦāļēāļิāļัāļ
āđāļĨ้āļ§āđāļŠāļāļāļ āļēāļāđāļีāļĒāļāļĢูāļāļāļāļāđāļĄ้āļāļāļāļัāļ āļ āļēāļāđāļŦāļĨ่āļēāļี้āļูāļāļ§āļēāļāļึ้āļāļĄāļēāđāļāļĢāļēāļ°āļāļ§āļēāļĄ
āļĢัāļāđāļĨāļ°āđāļ็āļĄāđāļāļ้āļ§āļĒāļāļēāļĢāļĄāļ์āļāļ§āļēāļĄāļĢู้āļŠึāļ āļุāļāļāļēāļĢāļีāļāļāļāļ§่āļēāļุāļāđāļ็āļāļัāļāļāļĢ์āđāļีāļĒāļ
āļĢูāļāđāļ้āļ้āļēāļĨāļāđāļ่āļุāļāļ āļēāļāļāļāļāļāļēāļāļĒัāļāđāļŦāļĄืāļāļāđāļิāļĄ
āļิāļัāļāļāļēāļĄāļāļģāļāļēāļĄāđāļีāļĒāļ§āļัāļāļัāļāļุāļāđāļ็āļāļัāļāļāļĢ์āđāļĨāļ°āļุāļāļāļēāļĢāļีāļ§่āļē āļĢู้āļŠึāļāļāļĒ่āļēāļāđāļĢāļี่
āļุāļāļ§ิāļŠูāļāļĢāļāļēāļāđāļāđāļĨ้āļ§ āļั้āļāļŠāļāļāļāļāļāļāļāđāļŦāļĄืāļāļāļัāļāļ§่āļēāđāļีāļĒāļāđāļŦāļāļēāļĄāļēāļāđāļĨāļ°āđāļĄ่
āļ่āļāļĒāļĄีāļāļģāļĨัāļāđāļāļāļģāļāļēāļāļŦāļĢืāļāđāļีāļĒāļāļ āļēāļāđāļāļĢāļ°āļĒāļ°āļŦāļึ่āļ āļŦāļĨัāļāļāļēāļāļี่āļิāļัāļāđāļ้āļĒิāļāđāļĢื่āļāļ
āļี้āļ็āļĢู้āļŠึāļāđāļĻāļĢ้āļēāđāļāđāļāļĢāļēāļ°āļ§่āļēāļั้āļāļู่āđāļ้āļŠāļ°āļ้āļāļāđāļŦ้āļิāļัāļāđāļŦ็āļāļึāļāļāļ§āļēāļĄāļŠูāļāđāļŠีāļĒ
āđāļāļ่āļ§āļāļāļēāļŦāļēāļĢāļāļĨāļēāļāļ§ัāļāļุāļāļāļēāļĢāļีāđāļāļĢีāļĒāļĄāļāļēāļŦāļēāļĢāđāļŦ้āļัāļāļุāļāđāļ็āļāļัāļāļāļĢ์ āļิāļัāļāļĒัāļ
āļāļģāđāļ้āļึāļāđāļ§āļĨāļēāļี่āļāļĢāļāļāļāļĢัāļ§āļี้āļāļēāļāļāļēāļŦāļēāļĢāđāļĄāđāļāļĢāđāļāđāļāļิāļāđāļĨāļ°āļŠัāļāļ§์āđāļĨี้āļĒāļāļ§ิ่āļāđāļĨ่āļ
āļāļĒ่āļēāļāđāļ็āļāļŠุāļāđāļāļ้āļēāļ āļูāđāļŦāļĄืāļāļāļ§่āļēāļŦāļĨāļēāļĒāđāļāļĢāļāļāļāļĢัāļ§āļĒ้āļēāļĒāđāļ้āļēāļĄāļēāđāļĨāļ°āļŠāļĢ้āļēāļāļ้āļēāļ
āļāļĒู่āļĢāļāļāđāļāļĢิāđāļ§āļāļี้ āļāļēāļāļēāļĻāļāļĢิāđāļ§āļāđāļĄ่āļĄāļēāļĨัāļĒ āļāļģāđāļ āļāđāļĄ่āđāļāļāļีāļĄāļēāļ āļ้āļāļāļ้āļē
āļāļĨāļāļāđāļāļĢ่āļāđāļĨāļ°āđāļĄ่āļĢ้āļāļāļāļāđāļิāļāđāļ
āļิāļัāļāđāļ้āļāļēāļĄāļุāļāļāļēāļĢāļีāļีāļāļ§่āļēāđāļĄื่āļāđāļŦāļĢ่āļี่āļāļ°āđāļ้āđāļŦ็āļāļ āļēāļāđāļีāļĒāļāļุāļāđāļŦāļĄ่ āļิāļัāļāļāļāļ
āđāļāļ§่āļēāļĄีāļ āļēāļāđāļีāļĒāļāļĢูāļāđāļĢืāļāļŦāļēāļāļĨ่āļēāļāļĒู่āļāļģāļāļ§āļāļŦāļึ่āļāđāļāļ้āļēāļāđāļ่āļ็āļĒัāļāđāļĄ่āļāļāđāļีāļĒāļ
āļิāļัāļāļāļĒāļēāļāđāļ้āļ āļēāļāđāļีāļĒāļāļĢูāļāļāļāļāđāļĄ้āļŠัāļāļŦ้āļēāļ āļēāļāļŦāļĢืāļāļĢูāļāļāļ°āđāļĢāļ็āđāļ้āļี่āļāļĒāļēāļāđāļŦ้
āļู้āļ่āļēāļāđāļ้āđāļŦ็āļ āļุāļāļāļēāļĢāļีāļĒิ้āļĄāđāļŦ้āļัāļāļิāļัāļ āļีāļāļŦāļึ่āļāđāļืāļāļāļ่āļāļĄāļēāļุāļāļāļēāļĢāļี
āđāļāļĢāļĻัāļāļ์āđāļิāļāđāļŦ้āļิāļัāļāđāļāļูāļ āļēāļāđāļีāļĒāļāļĨ่āļēāļŠุāļāļั้āļāļŦāļāļ āļēāļāļี่āļ้āļēāļ āļุāļāļāļēāļĢāļีāļāļĒู่
āļัāļāļŠัāļāļ§์āđāļĨี้āļĒāļāđāļĨāļ°āđāļื่āļāļāļ้āļēāļāļี่āļĄāļēāļāļĒู่āđāļ็āļāđāļื่āļāļ āļ่āļāđāļāļี้āđāļ็āļāļ āļēāļāļ§āļēāļāļั้āļāļŦ้āļē
āļ āļēāļāļāļāļāļุāļāļāļēāļĢāļี āđāļāļĢิāļāļāļĢ
It is the friendship between this writer and artist Khun Daranee Charoenporn who I previously talked to several times since last year that prompts me to reiterate her dedication and effort with oil painting on canvas. This is a personal talent made from good spirit, intensive training and individual concept.
It was just the right moment to interview her about her life at Laem Singh cape. In the gallery, there were ten paintings of fishing boats at the pier and on the sea. The painting size is small and the price is not too expensive.
Laem Singh is a village near the east coast of Thailand in Chantaburi province. Khun Daranee grew up and was educated in Bangkok. She is a niece of Khun Visoot Charoenporn. Living with remarkable artists might be a reason why she loves the arts. She always prepared art materials for Khun Visoot Charoenporn and his wife Khun Penchan Premwut.
Khun Visoot mentioned that Khun Daranee liked to paint fishing boats in small frames. He also said that they were very beautiful. I saw those pictures and completely agreed with his judgment.
The next time, I visited Khun Penchan Premwut to take photos of her paintings and also to ask about her health. I thought she was healthier than the last time I saw her. She walked straight to me and showed some of her beautiful paintings of flowers on the wall. These paintings are made of love and full of emotion. Khun Daranee said that she worked slower now, but the work quality is still unchanged.
I asked the same question of Khun Penchan and Khun Daranee. How do you feel that Visoot had passed away? They answered in unison that it was very lonely and everyone had no feeling to work on any painting for a while. After hearing this, I felt sad for them as they reflected the sense of their loss.
During lunchtime, Khun Daranee prepared some food for Khun Penchan. I recalled the time when this family ate macrobiotic meals together and all their pets were running happily in the house. After lunch I took photos outside the house. It appears that many families moved in and built the houses around there. The weather in Maemalai, Maetang district was very nice. The sky was very clear but not too hot.