 |
| คุณพรชัย ใจมา ศิลปิน |
Janine Yasovant : Writer
In 1993 I went to teach French at Doi Saket Wittayakom School, Doi Saket District, Chiang Mai Province. This school is quite far from the Chiang Mai city. I was surprised that a teacher who taught French at this school resigned and abandoned 12 students who were in their final year of high school. It was very important to have a teacher who taught French because at that time they had to take Entrance Examinations to universities. The headmaster of my school asked me to be a substitute teacher and teach French at Doi Saket Wittayakom School.
I was worried so much about students who had no teacher and then I had talked with another instructor Monsieur Guy Cohen, a French professor who was the guest lecturer from the faculty of education, Chiang Mai University and the Prince Royal college school about setting up a teaching schedule and he agreed to help me but I had to pick him up in the morning. I had to go to Doi Saket Wittayakom School every Tuesday and Thursday to teach French. As promised, on Thursday morning I picked him up for a conversation class where I worked as a guest teacher. Monsieur Guy Cohen did not receive any compensation. The best thing I found was the director of Doi Saket Wittayakom school allowed us to take students on a field trip to visit Maekuang Udomthara Dam and there were also many restaurants with fish we selected as lunch for teachers and students. Monsieur Guy Cohen taught recipes in French which was the curriculum of French program as well as tourist attractions because some students who studied French in the future planned to work in the tourism business with French tourists and other travelers.
That year was also strangely interesting because at night there were meteor showers for many weeks. The students who studied French were very busy with many activities such as a French cooking competition and stage performances. I needed to hire a dance teacher in the city to help them and Monsieur Guy Cohen helped me so much with teaching that I brought him a bar of chocolate and a banana whenever I met him at Montfort Villa village for the three-month period, which delighted him. Monsieur Cohen and I also bought French books as presents for our students and took them to study outside the school.
Because of the meteor showers, two of the most popular places for watching the meteors in Chiang Mai were Wat Phratat Doi Saket temple in Doi Saket District and the Chiang Mai Celebration sports stadium in Maerim District. Students suggested that we should go to Wat Phrathat Doi Saket temple on the top of the mountain where local artists were working on the main temple. Up there, there were huge, splendid, colorful powder-color paintings about Buddhism beliefs, which the artist had to use enormous effort to paint. I asked people who the painter was but I had no response from them. Nineteen years later, I found that it was a great work of a famous artist who was from Rajamangala Lanna University and received his Bachelor's and Master's degrees at Silpakorn University. He was an outstanding student who was awarded five Gold medals from Bua Luang painting contests from 1989 -1995. In 1991, he received an honorary plaque award for wall painting at the Doi Saket ordination hall. Most of his masterpieces he named as Lanna's Way of Life and the Creative Path of Pornchai Chaima. He did the masterpieces in his village in Doi Saket. Later, I got his name from the work itself:
Wall paintings at the ordination hall of Wat San Ton Muang Nuea temple, Doi Saket, Chiang Mai.
Wall paintings at the Hor Montien Tham (Temple repository for the Buddhist Scripture) at Wat Buppharam temple, Muang District, Chiang Mai.
Wall paintings at the ordination hall of Wat Doi Saket temple, Doi Saket, Chiang Mai.
Design of gates and windows of the Vihara at Wat Maeka Nuea temple, Doi Saket Chiang Mai.
Design of the wall of Wat San Ton Muang Nuea temple, Doi Saket, Chiang Mai.
Design and construction of the Hom Boon Sankha Monastery, Doi Saket, Chiang Mai.
In October 2012, I received a phone call from a relative. He went to the grand opening of an artist at Chiang Mai University Art Exhibition hall. He told me that the artist was Pornchai Chaima and he was born in Doi Saket and finished Bachelor's and Master's degrees from Silpakorn University. He also was an exemplary youth at the university and 13 years ago his works were exhibited at AJAC 25, New Art in Tokyo, Japan and it was quite successful. My relative told me that I have to go to see the exhibition and interview the artist if possible. The exhibition period was from 13 – 27 October 2012. When I heard his name, I was very excited because this was artist whose work I had followed for so long and I was certain that he might come back to show his work for Thai Lanna people.
Fortuitously, I met Pornchai Chaima at the Chiang Mai University Art Center when I went out to shoot photos in the gallery. His fifth solo exhibition was called "Fifth Step Lanna Artist Way"— it was marvelous and attractive with a narrative of Thai Lanna life. He said he collected and borrowed his old paintings during the last 25 years from collectors to show in this exhibition. People told me that he would travel to China and India and would be back around the 25th of October 2012. Pornchai Chaima looked the same as his portrait in the invitation booklet. This was rather amusing and his beard was longer than his hair. His skin was white and he also had a very friendly smile.
We walked through to see all of the paintings again and he told me more detail about his belief in Buddhism when he was young and his desire to bring paintings to life. He used powder color and thin foils of Gold to decorate his art works. I had an idea to portray one of the previous reincarnations of Siddharta:
Once there was a mute person called Phra Taemee. He chose not to speak and bad people came to attack him. The paintings are very brutal. I found that my clients were not happy to see that Pra Taemee was tortured in many ways. I said that might be an interesting topic for the younger generation who love to play violent games. Then we laughed. He said that he will go to China and India with his family to study other religious ways of Buddhism and discover new ideas for paintings.
I asked him about his favorite paintings and he told me that he borrowed them back with the help of universities and friends. This was his intention although his paintings were very large and the frames were very expensive to make. He added: "I did this for my hometown, Chiang Mai.
จานีน ยโสวันต์
เมื่อปีพ.ศ. 2536 ดิฉันไปสอนภาษาฝรั่งเศสที่โรงเรียนดอยสะเก็ดวิทยาคม อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่ โรงเรียนแห่งนี้อยู่ค่อนข้างไกลจากตัวเมืองเชียงใหม่ ดิฉันรู้สึกประหลาดใจว่าทำไมครูสอนภาษาฝรั่งเศสที่โรงเรียนแห่งนี้ลาออกและทิ้งนักเรียน 12 คนที่กำลังศึกษาอยู่มัธยมปลายปีสุดท้าย สำคัญมากที่จะต้องมีครูที่สอนภาษาฝรั่งเศสเพราะว่าในตอนนี้นักเรียนต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัย ผู้อำนวยการโรงเรียนของดิฉันขอร้องให้ดิฉันเป็นครูสอนภาษาฝรั่งเศสที่โรงเรียนดอยสะเก็ดวิทยาคม
ดิฉันรู้สึกกังวลมากเกี่ยวกับนักเรียนที่ไม่มีครูสอนและดิฉันได้ไปพูดคุยกับผู้สอนอีกคนหนึ่งคือเมอร์ซิเออร์ กี โคเฮ็น ศาสตราจารย์สอนภาษาฝรั่งเศสที่เป็นอาจารย์พิเศษของคณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่และโรงเรียนปรินซ์ รอแยล คอลเลจ เกี่ยวกับการจัดตารางการสอน คุณกีตกลงที่จะช่วยดิฉันแต่ดิฉันต้องไปรับเขาในตอนเช้า ดิฉันต้องไปที่โรงเรียนทุกวันอังคารและวันพฤหัสบดีเพื่อสอนภาษาฝรั่งเศส ตามที่สัญญากันไว้ เช้าวันพฤหัสบดีดิฉันไปรับคุณกีไปสอนชั้นเรียนสนทนาที่ดิฉันเป็นอาจารย์พิเศษ คุณกีไม่ได้รับค่าชดเชยอันใด สิ่งดีที่สุดที่ดิฉันพบคือผู้อำนวยการโรงเรียนดอยสะเก็ดวิทยาคมยอมให้ดิฉันพานักเรียนไปเรียนภาคสนามเยี่ยมชมเขื่อนแม่กวงอุดมธารา มีร้านอาหารหลายแห่งที่มีปลาที่เราได้เลือกทานอาหารกลางวันสำหรับครูและนักเรียน เมอร์ซิเออร์ กี โคเฮ็นสอนสูตรอาหารเป็นภาษาฝรั่งเศสที่เป็นหลักสูตรองโปรแกรมวิชาภาษาฝรั่งเศส รวมไปถึงสถานที่ท่องเที่ยวเพราะว่านักเรียนบางคนที่ศึกษาภาษาฝรั่งเศส ในอนาคตได้วางแผนทำงานในธุรกิจการท่องเที่ยวกับนักท่องเที่ยวและนักเดินทางชาวฝรั่งเศส
ปีนั้นมีความน่าสนใจแบบแปลกๆเพราะว่าในตอนกลางคืนมีฝนดาวตกติดต่อกันเป็นเวลาหลายอาทิตย์ นักเรียนที่ศึกษาภาษาฝรั่งเศสกำลังยุ่งมากกับกิจกรรมต่างๆ เช่นการทำอาหารฝรั่งเศสและการแสดงบนเวที ดิฉันได้จ้างครูสอนเต้นจากในเมืองให้มาช่วยและเมอร์ซิเออร์ กี โคเฮ็นช่วยเหลือ
ดิฉันมากกับเรื่องการสอนเลยนำช็อกโกแลตแท่ง และกล้วยหอมไปให้ทุกครั้งที่ดิฉันเจอเขาที่หมู่บ้านมงฟอร์ต วิลล่า ในช่วงเวลา 3 เดือนซึ่งเขารู้สึกยินดีมาก เมอร์ซิเออร์ กี โคเฮนและดิฉันซื้อหนังสือภาษาฝรั่งเศสเป็นของขวัญสำหรับนักเรียนและพานักเรียนออกไปศึกษาภายนอกโรงเรียนเนื่องจากว่ามีฝนดาวตกสถานที่สำคัญมากที่สุดสำหรับการดูฝนดาวตกในเชียงใหม่คือวัดพระธาตุดอยสะเก็ดในอำเภอดอยสะเก็ด และสนามกีฬาเฉลิมฉลองเชียงใหม่ 700 ปี ในอำเภอแม่ริม นักเรียนได้แนะนำว่าควรไปที่วัดพระธาตุดอยสะเก็ดบนภูเขาซึ่งศิลปินพื้นบ้านกำลังทำงานอยู่ที่พระอุโบสถ ข้างบนนั้นมีภาพเขียนสีฝุ่นขนาดใหญ่เกี่ยวกับความเชื่อศาสนาพุทธซึ่งศิลปินต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างมากในการลงสี ดิฉันถามคนแถวนั้นว่าใครเป็นผู้วาดแต่ไม่มีใครตอบ อีก 19 ปีต่อมาดิฉันพบว่าผลงานชิ้นนี้เป็นของศิลปินที่มีชื่อเสียงที่มาจากมหาวิทยาลัยราชมงคลล้านนาและจบการศึกษาปริญญาตรีและโทที่มหาวิทยาลัยศิลปากร เขาคือคุณพรชัย ใจมา เป็นนักศึกษาระดับยอดเยี่ยมที่ได้รับรางวัลเหรียญทองห้าครั้งจากการแข่งขันวาดภาพที่จัดขึ้นโดยธนาคารกรุงเทพตั้งแต่ปีพ.ศ. 2532 – 2538 ในปีพ.ศ. 2544 คุณพรชัยได้รับรางวัลโล่เกียรติคุณผู้บำเพ็ญประโยชน์เขียนจิตรกรรมฝาผนัง อุโบสถวัดดอยสะเก็ดจังหวัดเชียงใหม่ ผลงานชิ้นเอกของเขา เขาตั้งชื่อว่า"วิถีชีวิตล้านนา (Lanna's Way of Life) และเส้นทางสร้างสรรค์ของ พรชัย ใจมา (Creative Path)of Pornchai Chaima)" เขาสร้างผลงานชิ้นเอกในหมู่บ้านของเขาในดอยสะเก็ด ต่อมาดิฉันได้ชื่อผลงานชิ้นเอกดังต่อไปนี้
- จิตรกรรมฝาผนังอุโบสถ วัดสันต้นม่วงเหนือ อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่
- จิตรกรรมฝาผนังหอมณเทียรธรรม วัดบุพพาราม อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่
- จิตรกรรมฝาผนังอุโบสถ วัดดอยสะเก็ด อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่
- งานออกแบบบานประตู หน้าต่าง วิหารวัดแม่ก๊ะเหนือ อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่
- งานออกแบบกำแพง วัดสันต้นม่วงเหนือ อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่
- งานออกแบบและก่อสร้าง สำนักสงฆ์ฮอมบุญ อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่
ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2555 ดิฉันได้รับโทรศัพท์จากญาติที่ไปงานเปิดตัวที่หอแสดงศิลปะมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เขาบอกดิฉันว่าศิลปินคือพรชัย ใจมา ที่เกิดในดอยสะเก็ดและจบปริญญาตรีและโทจากมหาวิทยาลัยศิลปากร และ 13 ปีก่อนงานของเขาถูกจัดขึ้นที่ AJAC 25 ห้องแสดงภาพในกรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น ซึ่งประสบความสำเร็จค่อนข้างมาก ญาติของดิฉันบอกว่าดิฉันต้องไปชมงานและสัมภาษณ์ศิลปินถ้าเป็นไปได้ ช่วงเวลาแสดงผลงานเริ่มตั้งแต่วันที่ 13 – 27 ตุลาคมพ.ศ. 2555 เมื่อตอนที่ดิฉันได้ยินชื่อของเขา ดิฉันรู้สึกตื่นเต้นมากเพราะนี่เป็นศิลปินที่ดิฉันได้ติดตามผลงานมายาวนานและดิฉันมั่นใจว่าเขาอาจจะกลับมาแสดงผลงานของเขาให้ชาวไทยล้านนาได้ชม
ด้วยความบังเอิญดิฉันไปพบคุณพรชัย ใจมาที่หอศิลป์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ตอนที่ดิฉันไปถ่ายรูปในห้องแสดงภาพ งานแสดงศิลปะครั้งที่ห้าของเขาเรียกว่า "ก้าวที่ห้า สู่สายทางสล่าล้านนา"เป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมและน่าดึงดูดใจกับการเล่าเรื่องของชีวิตล้านนาไทย เขาบอกว่าเขาเก็บสะสมและขอยืมภาพเขียนเก่าตลอดช่วงเวลา 25 ปีจากนักสะสมให้มาแสดงในนิทรรศการครั้งนี้ ผู้คนบอกกับดิฉันว่าเขาจะเดินทางไปจีนและอินเดีย และจะกลับมาประมาณวันที่ 25 ตุลาคม พ.ศ. 2555 คุณพรชัยใจมา มีหน้าตาเหมือนภาพวาดในหนังสือเชิญชมนิทรรศการ ดูแล้วค่อนข้างตลกขบขันเพราะเครายาวกว่าผมตัวเองเสียอีก คุณพรชัยมีผิวสีขาวและรอยยิ้มที่เป็นมิตร
ดิฉันและคุณพรชัยเดินดูรูปทั้งหมดอีกครั้งหนึ่งและเขาบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับดิฉันเกี่ยวกับความเชื่อในพระพุทธศาสนาตอนที่ยังเป็นเด็กและความต้องการที่จะทำให้ภาพเขียนมีชีวิต ใช้สีฝุ่นและแผ่นทองคำเปลวตกแต่งงานศิลปะ คุณพรชัยกล่าวว่าผมมีความคิดที่จะถ่ายทอดอดีตชาติของเจ้าชายสิทธัตถะ
ครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีคนใบ้ผู้หนึ่งเรียกว่าพระเตมีย์ที่เลือกจะไม่พูดจาและคนไม่ดีเข้ามาทำร้ายภาพเขียนมีความโหดร้ายทารุณมาก ผมพบว่าลูกค้าหลายท่านที่มาซื้อภาพผมรู้สึกไม่สบายใจที่พระเตมีย์ถูกทรมานด้วยวิธีการต่างๆ ดิฉันตอบว่านี่เป็นหัวข้อที่น่าสนใจสำหรับคนรุ่นใหม่ที่ชอบเล่นเกมที่
มีความรุนแรง คุณพรชัยยังบอกอีกว่าจะไปประเทศจีนและอินเดียกับครอบครัวเพื่อศึกษาวิถีทางพระพุทธศาสนาและค้นหาแนวคิดสำหรับการวาดภาพ
ดิฉันถามคุณพรชัยเกี่ยวกับภาพเขียนที่เขาชอบที่สุดและเขาตอบว่าเขาขอยืมภาพทั้งหมดด้วยความช่วยเหลือของมหาวิทยาลัยและเพื่อน สิ่งนี้เป็นความตั้งใจของเขาแม้ว่าภาพเขียนจะมีขนาดใหญ่มากและกรอบรูปมีราคาแพงมาก เขาได้กล่าวเพิ่มเติมอีกว่า "ผมทำสิ่งนี้เพื่อบ้านเกิดของผม จังหวัด
เชียงใหม่"
 |
No comments:
Post a Comment